اختلال استرس پس از سانحه (بررسی اجمالی): اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک اختلال اضطرابی است که در اثر رویدادهای بسیار استرس زا، ترسناک یا ناراحت کننده ایجاد می شود.

 

علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

فرد مبتلا به PTSD اغلب این رویداد آسیب زا را از طریق کابوس و فلاش بک تجربه می کند و ممکن است احساس انزوا، تحریک پذیری و گناه را تجربه کند.

آنها همچنین ممکن است مشکلات خواب داشته باشند، مانند بی خوابی، و تمرکز برای آنها مشکل باشد.

این علائم اغلب به اندازه کافی شدید و مداوم هستند که تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد دارند.

 

علل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

هر موقعیتی که فرد آسیب زا بداند می تواند باعث PTSD شود.

این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

تصادفات جاده ای جدی

تجاوزات شخصی خشونت آمیز، مانند تجاوز جنسی، دزدی یا سرقت

مشکلات جدی سلامتی

تجربیات زایمان

PTSD می تواند بلافاصله پس از تجربه یک رویداد ناراحت کننده ایجاد شود یا ممکن است هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها بعد رخ دهد.

تخمین زده می شود که PTSD از هر 3 نفری که تجربه آسیب زا دارند، 1 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، اما دقیقاً مشخص نیست که چرا برخی افراد به این بیماری مبتلا می شوند و برخی دیگر نه.

اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (PTSD)

افرادی که به طور مکرر موقعیت های آسیب زا، مانند غفلت شدید، سوء استفاده یا خشونت را تجربه می کنند، ممکن است با PTSD پیچیده تشخیص داده شوند.

PTSD پیچیده می تواند علائمی مشابه PTSD ایجاد کند و ممکن است تا سال ها پس از رویداد ایجاد نشود.

اگر تروما در اوایل زندگی تجربه شود، اغلب شدیدتر است، زیرا این می تواند بر رشد کودک تأثیر بگذارد.

 

چه زمانی مشاوره پزشکی دریافت کنید

تجربه افکار ناراحت کننده و گیج کننده پس از یک رویداد آسیب زا طبیعی است، اما اکثر افراد به طور طبیعی طی چند هفته بهبود می یابند.

اگر شما یا فرزندتان حدود 4 هفته پس از تجربه آسیب زا هنوز مشکل دارید، یا اگر علائم به خصوص دردسرساز هستند، باید به پزشک عمومی مراجعه کنید.

در صورت لزوم، پزشک عمومی شما می تواند شما را برای ارزیابی و درمان بیشتر به متخصصان سلامت روان ارجاع دهد.

 

چگونه اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) درمان می شود

PTSD را می توان با موفقیت درمان کرد، حتی زمانی که سال ها پس از یک رویداد آسیب زا ایجاد شود.

درمان بستگی به شدت علائم و مدت زمان بروز آنها پس از رویداد آسیب زا دارد.

هر یک از گزینه های درمانی زیر ممکن است توصیه شود:

انتظار مراقب – نظارت بر علائم خود برای دیدن اینکه آیا بدون درمان بهبود می یابند یا بدتر می شوند

داروهای ضد افسردگی – مانند پاروکستین یا سرترالین

درمان‌های روان‌شناختی – مانند درمان شناختی رفتاری متمرکز بر ضربه (CBT) یا حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR)