اختلال اضطراب فراگیر در بزرگسالان (درمان): اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یک بیماری طولانی مدت است، اما تعدادی از درمان های مختلف می تواند کمک کند.

اگر در کنار GAD مشکلات دیگری مانند افسردگی یا سوء مصرف الکل دارید، ممکن است قبل از انجام درمان مخصوص GAD نیاز به درمان داشته باشید.

 

درمان های روانشناختی برای GAD

اگر شما مبتلا به GAD تشخیص داده شده اید، معمولاً به شما توصیه می شود قبل از تجویز دارو، درمان روانشناختی را امتحان کنید.

می‌توانید از درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) و آرامش کاربردی استفاده کنید.

شما می توانید مستقیماً خود را به خدمات روان درمانی بدون ارجاع از پزشک عمومی معرفی کنید.

یا در صورت تمایل پزشک عمومی می تواند شما را معرفی کند.

یافتن خدمات روان درمانی

خودیاری هدایت شده و درمان شناختی رفتاری (CBT)

پزشک عمومی یا خدمات روان درمانی شما ممکن است به شما توصیه کند که یک دوره آموزشی خودیاری را امتحان کنید تا ببینید آیا می تواند به شما کمک کند تا با اضطراب خود کنار بیایید.

دوره های خودیاری برای GAD معمولا بر اساس اصول رفتار درمانی شناختی (CBT) است.

CBT نوعی از گفتار درمانی است که می تواند به شما در مدیریت مشکلاتتان با تغییر طرز فکر و رفتارتان کمک کند.

CBT یکی از موثرترین درمان ها برای GAD است.

راه های مختلفی وجود دارد که ممکن است به شما خودیاری و CBT پیشنهاد شود:

شما از طریق یک کتاب کار CBT یا دوره کامپیوتر در زمان خود کار می کنید

شما از طریق یک کتاب کار CBT یا دوره کامپیوتر با حمایت یک درمانگر که هر 1 یا 2 هفته یکبار به او مراجعه می کنید کار می کنید.

شما در یک دوره گروهی شرکت می کنید که در آن شما و سایر افراد با مشکلات مشابه هر هفته با یک درمانگر ملاقات می کنید تا راه های مقابله با اضطراب خود را بیاموزید.

اگر این درمان‌های اولیه کمکی نکرد، معمولاً CBT فشرده‌تری به شما پیشنهاد می‌شود که معمولاً جلسات هفتگی با یک درمانگر به مدت 3 تا 4 ماه دارید، یا نوع دیگری از درمان به نام آرام‌سازی کاربردی یا دارو خواهید داشت.

آرامش کاربردی

تمدد اعصاب کاربردی بر شل کردن عضلات شما به روشی خاص در شرایطی که معمولاً باعث اضطراب می شود تمرکز دارد.

این تکنیک باید توسط یک درمانگر آموزش دیده آموزش داده شود و به طور کلی شامل موارد زیر است:

یاد بگیرید چگونه عضلات خود را شل کنید

یاد بگیرید چگونه عضلات خود را به سرعت و در پاسخ به یک محرک شل کنید، مانند کلمه “ریلکس”

تمرین شل کردن عضلات در شرایطی که شما را مضطرب می کند

همانند CBT، درمان آرام‌سازی کاربردی معمولاً به معنای ملاقات با یک درمانگر برای یک جلسه 1 ساعته هر هفته به مدت 3 تا 4 ماه است.

آرامش درمانی ممکن است در همه زمینه ها در دسترس نباشد، بنابراین ممکن است در عوض CBT به شما پیشنهاد شود.

دارو

اگر درمان‌های روان‌شناختی بالا کمک نکردند یا ترجیح می‌دهید آنها را امتحان نکنید، معمولاً به شما دارو پیشنهاد می‌شود.

پزشک عمومی شما می تواند انواع مختلفی از داروها را برای درمان GAD تجویز کند.

برخی از داروها برای مصرف کوتاه مدت طراحی شده اند، در حالی که برخی دیگر برای دوره های طولانی تری تجویز می شوند.

بسته به علائم خود، ممکن است برای درمان علائم فیزیکی و همچنین علائم روانی خود به دارو نیاز داشته باشید.

اگر قصد مصرف دارو برای GAD را دارید، پزشک عمومی شما باید قبل از شروع دوره درمانی، گزینه های مختلف را با جزئیات با شما در میان بگذارد، از جمله:

انواع مختلف دارو

طول درمان

عوارض جانبی و تداخلات احتمالی با سایر داروها

اگر باردار هستید، در حال برنامه ریزی برای بارداری یا شیردهی هستید، کدام دارو برای شما بهترین است

شما همچنین باید به طور منظم با پزشک خود قرار ملاقات داشته باشید تا پیشرفت خود را در هنگام مصرف دارو برای GAD ارزیابی کنید.

این معمولاً هر 2 تا 4 هفته برای 3 ماه اول و سپس هر 3 ماه بعد از آن انجام می شود.

اگر فکر می کنید ممکن است عوارض جانبی ناشی از داروهای خود را تجربه کنید، به پزشک عمومی خود بگویید. آنها ممکن است بتوانند دوز شما را تنظیم کنند یا یک داروی جایگزین تجویز کنند.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

در بیشتر موارد، اولین دارویی که به شما پیشنهاد می شود، نوعی داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است.

این نوع دارو با افزایش سطح یک ماده شیمیایی به نام سروتونین در مغز شما عمل می کند.

نمونه هایی از SSRI هایی که ممکن است برای شما تجویز شود عبارتند از:

سرترالین

سیتالوپرام

پاروکستین

SSRI ها را می توان به صورت طولانی مدت مصرف کرد، اما مانند سایر داروهای ضد افسردگی، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا شروع به کار کنند.

معمولاً با یک دوز کم شروع خواهید کرد، ممکن است به تدریج با سازگاری بدن شما با دار، دوزافزایش یابد.

عوارض جانبی رایج SSRI ها عبارتند از:

احساس آشفتگی

احساس یا بیمار بودن

سوء هاضمه

اسهال یا یبوست

کاهش اشتها و کاهش وزن

سرگیجه

تاری دید

دهان خشک

تعریق بیش از حد

سردرد

مشکلات خواب (بی خوابی) یا خواب آلودگی

میل جنسی کم

مشکل در رسیدن به ارگاسم در طول رابطه جنسی یا خودارضایی

در مردان، مشکل در به دست آوردن یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)

این عوارض جانبی باید با گذشت زمان بهبود یابند، اگرچه برخی ممکن است به بیماری زمینه ای شما مرتبط باشند.

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نورآدرنالین (SNRIs)

اگر SSRI ها به کاهش اضطراب شما کمک نکنند، ممکن است نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده بازجذب سروتونین و نورآدرنالین (SNRI) برای شما تجویز شود.

این نوع دارو میزان سروتونین و نورآدرنالین را در مغز شما افزایش می دهد.

نمونه هایی از SNRI هایی که ممکن است برای شما تجویز شود عبارتند از:

ونلافاکسین

دولوکستین

عوارض جانبی رایج SNRI ها عبارتند از:

احساس بیماری

سردرد

خواب آلودگی

سرگیجه

دهان خشک

یبوست

بیخوابی

تعریق

مشکلات جنسی، مانند میل جنسی کم یا مشکل در نعوظ

SNRI ها همچنین می توانند فشار خون شما را افزایش دهند، بنابراین فشار خون شما به طور منظم در طول درمان کنترل می شود.

مانند SSRI ها، برخی از عوارض جانبی (مانند احساس بیماری، ناراحتی معده، مشکلات خواب و احساس بی قراری یا اضطراب بیشتر) در 1 یا 2 هفته اول درمان شایع تر است، اما این عوارض معمولاً با سازگاری بدن شما برطرف می شود. دارو

قطع داروهای ضد افسردگی

اگر داروی شما بعد از حدود 2 ماه از درمان کمکی نکرد یا عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کرد، پزشک عمومی ممکن است یک داروی جایگزین تجویز کند.

هنگامی که شما و پزشک عمومی تصمیم بگیرید که برای شما مناسب است که مصرف داروی خود را متوقف کنید، معمولاً دوز خود را به آرامی در طی چند هفته کاهش می‌دهید تا خطر عوارض ترک را کاهش دهید.

هرگز مصرف داروی خود را قطع نکنید مگر اینکه پزشک عمومی به طور خاص به شما توصیه کند.

پرگابالین

اگر SSRI ها و SNRI ها برای شما مناسب نیستند، ممکن است پرگابالین به شما پیشنهاد شود.

این دارویی است که به عنوان ضد تشنج شناخته می شود و برای درمان بیماری هایی مانند صرع استفاده می شود، اما مشخص شده است که در درمان اضطراب نیز مفید است.

عوارض جانبی پره گابالین می تواند شامل موارد زیر باشد:

خواب آلودگی

سرگیجه

افزایش اشتها و افزایش وزن

تاری دید

سردرد

دهان خشک

سرگیجه

بنزودیازپین ها

بنزودیازپین‌ها نوعی آرام‌بخش هستند که گاهی اوقات ممکن است به عنوان یک درمان کوتاه‌مدت در طول یک دوره شدید اضطراب استفاده شود.

این به این دلیل است که آنها به کاهش علائم در عرض 30 تا 90 دقیقه پس از مصرف دارو کمک می کنند.

اگر برای شما بنزودیازپین تجویز شده باشد، معمولاً دیازپام است.

اگرچه بنزودیازپین ها در درمان علائم اضطراب بسیار موثر هستند، اما نمی توان آنها را برای مدت طولانی استفاده کرد.

این به این دلیل است که در صورت استفاده بیش از 4 هفته می توانند اعتیاد آور شوند. بنزودیازپین ها نیز پس از این مدت اثر خود را از دست می دهند.

به این دلایل، معمولاً برای بیش از 2 تا 4 هفته هر بار بنزودیازپین تجویز نمی شود.

عوارض جانبی بنزودیازپین ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

خواب آلودگی

مشکل در تمرکز

سردرد

سرگیجه

لرزش یا لرزش غیرقابل کنترل در بخشی از بدن (لرزش)

میل جنسی کم

از آنجایی که خواب‌آلودگی یکی از عوارض جانبی رایج بنزودیازپین‌ها است، ممکن است با مصرف این دارو، توانایی شما در رانندگی یا کار با ماشین‌آلات تحت تأثیر قرار گیرد.

در طول درمان باید از این فعالیت ها خودداری کنید.

همچنین هنگام مصرف بنزودیازپین هرگز نباید الکل مصرف کنید یا از داروهای مخدر استفاده کنید زیرا این کار می تواند خطرناک باشد.

ارجاع به متخصص

اگر درمان های ذکر شده در بالا را امتحان کرده اید و علائم قابل توجهی از GAD دارید، ممکن است بخواهید با پزشک عمومی خود در مورد اینکه آیا باید به یک متخصص سلامت روان ارجاع داده شوید صحبت کنید.

این تیم ها شامل طیف وسیعی از متخصصان هستند، از جمله:

روانپزشکان

پرستاران روانپزشکی

روانشناسان بالینی

کاردرمانگران

مددکاران اجتماعی

یک متخصص بهداشت روان مناسب از تیم محلی شما یک ارزیابی مجدد کلی از وضعیت شما انجام خواهد داد.

آنها از شما در مورد درمان قبلی و میزان مؤثر بودن آن می پرسند.

آنها همچنین ممکن است در مورد چیزهایی در زندگی شما بپرسند که ممکن است بر وضعیت شما تأثیر بگذارد یا اینکه چقدر از خانواده و دوستان حمایت می کنید.

سپس متخصص شما می تواند یک برنامه درمانی برای شما طراحی کند که هدف آن درمان علائم شما خواهد بود.

به عنوان بخشی از این طرح، ممکن است درمانی به شما پیشنهاد شود که قبلاً امتحان نکرده‌اید، که ممکن است درمان‌های روان‌شناختی یا دارو باشد.

از طرف دیگر، ممکن است ترکیبی از یک درمان روانشناختی با یک دارو یا ترکیبی از 2 داروی مختلف به شما پیشنهاد شود.