آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که کسی به شما بگوید به نظر مضطرب هستی و شما بگویید: نه. من استرس ندارم. اتفاقا خیلی هم راحت و ریلکس هستم.

اضطراب می تواند علایم متنوعی داشته باشد. گاهی اوقات این علایم را به راحتی می توانیم احساس کنیم اما بعضی وقتها هم شناختن آن، سخت و دشوار است.

نشانه های اضطراب در کودکان، با بزرگسالان متفاوت است. در اینجا، فعلا به نشانه های اضطراب در بزگسالان می پردازیم.

اضطراب در بزرگسالان، معمولا در سه سطح دیده می شود و در هر سطح، علایم مختلفی دارد:

سطح اول: اضطراب بهینه و قابل کنترل
در این سطح، نشانه هایی که وجود دارند، از این قرار هستند:
لرزش دست ها یا پاها، تعریق، تکان دادن پا، انقباض عضلات، جویدن ناخن یا لبها، ور رفتن با گوشه لباس، ور رفتن با موها، فشردن انگشتان دستها به هم، به هم مالیدن دستها و خلاصه هر نشانه دیگری که نمایانگر حالتی از تنش و نگرانی باشد. این سطح از اضطراب را بهینه و مفید می دانیم چون فرد مضطرب، خودش می تواند تشخیص دهد که نگران و مضطرب است. و این نشانه خوبی است زیرا به فکر برطرف کردن دلیل اضطرابش می افتد. فردی که در این سطح اضطراب دارد، معمولا خودش را فرد مضطربی می خواند و این احساس را انکار نمی کند بلکه به فکر راه چاره است.
ناگفته نماند که این حد از اضطراب، گاهی می تواند کمک کننده هم باشد. مثلا اگر در دوره امتحانات، هیچ اضطرابی وجود نداشته باشد، شاید مطالب درسی را مطالعه نکنیم.

سطح دوم: اضطراب شدید
نشانه های این سطح از اضطراب به شرح زیر هستند:
احساس تنگی نفس، ضربان قلب بالا، احساس خشکی دهان، گرفتگی عضلات، تکرر ادرار، افت قند خون و فشار خون، سرگیجه، بیخوابی یا کم خوابی، بی اشتهایی یا پراشتهایی و…
این علایم، همانطور که می بینید، از علایم سطح اول اضطراب، هم شدید تر هستند و هم می توانند گاهی خطرناک باشند. ضمن آنکه کمتر کسی اینها را نشانه اضطراب خود می داند. طولانی شدن این علایم، به مرور منجر به افزایش فشار خون و قند خون خواهد شد چرا که بدن برای کاهش و افت دایمی قند و فشار خون، باید راهکارهایی را پیدا کند. مثلا خوردن شیرینی جات و انواع شکلات، در افرادی که اضطراب مزمن و شدید دارند، زیاد اتفاق می افتد که برای سلامت فرد مضر است.

ادامه یافتن این سطح از اضطراب، منجر به بیماریهایی می شود که اصطلاحا آنها را بیماریهای روان – تنی می نامیم. مانند انواع آسم و آلرژی، برخی از بیماریهای قلبی و عروقی، مشکلات گوارشی، فشار خون، قند خون، سردردهای میگرنی، آرتروز و بسیاری بیماریهای دیگر.

سطح سوم: اضطراب بسیار شدید
در این سطح، عمدتا فرد متوجه وجود اضطراب نیست. شاید اگر هم به او گفته شود که اضطراب دارد، این مسئله را انکار کند. نشانه های اضطراب بسیار شدید عباتند از:
تنگی نفس، حالت گیجی و سرگشتگی، کاهش حافظه و فراموش کردن چیزهای مختلف حتی اگر مهم باشند، حواس پرتی، احساس لختی و وارفتگی، احساس خستگی مداوم، بی خوابی یا کم خوابی، تاری دید چشم، وزوز گوش، حالت تهوع و سرگیجه، مشکلات روده و معده و…

اگر همه یا بعضی از این علایم را برای مدتی طولانی دارید، حتما به فکر چاره باشید. این سطح از اضطراب، خطرناک است و به آسیب های زیادی منجر می شود. این مقدار از اضطراب، به راحتی می تواند زندگی شما را فلج کند خصوصا اگر زمان زیادی با شما همراه شود.